- Under Wonder - Zenuwen

Water in water

De natuur heeft het wel slim opgelost om electriciteit te kunnen geleiden in een lichaam dat voor het grootste deel uit water bestaat. Water kan kortsluiting veroorzaken en myeline is een vetachtige stof die dus water afstoot. Myeline is daarnaast flexibel en is daarmee zeer geschikt om te gebruiken bij zenuwbanen.

Myeline is niet sterk omdat de cellen een lage onderlinge aantrekkingskracht hebben (alle vetachtige stoffen zijn niet sterk). Daarom is het ook zo flexibel. Vergelijk dat met botweefsel waarvan de cellen zo'n hoge onderlinge aantrekkingskracht hebben dat het niet meer flexibel is. Maar myeline is niet sterk en moet daarom constant worden aangemaakt. Iemand vergeleek het zenuwstelsel eens met een vergiet. Het moet dus ook voortdurend worden afgebroken...

Met geleiding van electriciteit is het net als met zwangerschap: een beetje bestaat niet. Vooral met de zwakke stroompjes waarbij het in het zenuwstelsel om gaat, is de kleinste afleiding al voldoende om de goede geleiding te verhinderen. Bloed geleidt ook electriciteit (het bevat immers water en zouten). Dat betekent dat er geen bloedbanen in de zenuwen zelf kunnen lopen. Het zou kortsluiting veroorzaken en daarmee de werking van de zenuwen belemmeren. Veel activiteit zal er in de zenuwen dus niet zijn (voor alle processen is immers bloed nodig).

Wat is het geleidende materiaal van zenuwen? Het is niet metaal. Het zijn geen neuronen, die vind je alleen op de uiteinden en koppelingen van de zenuwen in de hersenen. Het is gewoon water. Nou ja, beter gezegd water met zouten daarin opgelost want zuiver water geleidt geen electriciteit. Het zijn de vrije electronen in de buitenste schil van de zoutatomen die water geleidend maken. Je moet er niet aan denken wat er zou gebeuren als het zenuwstelsel uitdroogt: de zenuwen zouden hun geleidende eigenschap verliezen.

Omdat myeline niet sterk is, moet het bij elkaar gehouden worden. Iedereen weet dat een gewone worst een heleboel vlees is wat bij elkaar gehouden wordt door een dun velletje. Je kunt dus met heel weinig heel veel bij elkaar houden. Dat zou ook kunnen gelden voor myeline. Die dunne wand lijkt mij heel kwetsbaar. Het zou in ieder geval verklaren waarom er op sommige momenten zoveel myeline wordt afgebroken: als de wand gaat lekken komt er een boel myeline vrij die vervolgens ook weer moet worden afgebroken.

Omdat water zo'n grote rol speelt bij de prikkelgeleiding in het zenuwstelsel, zou ik graag willen weten of mijn zenuwstelsel uitdroogt. Dit kun je niet meten met een MRI-scanner want daarmee kun je alleen electrische stroompjes waarnemen. Je zou het kunnen doen met radargolven want die kunnen water waarnemen (denk aan de regenradar van de weersverwachting).