-
Under Wonder - Zenuwen
Water in water
De natuur heeft het wel slim opgelost om electriciteit te kunnen geleiden
in een lichaam dat voor het grootste deel uit water bestaat. Water kan
kortsluiting veroorzaken en myeline is een vetachtige stof die dus water
afstoot. Myeline is daarnaast flexibel en is daarmee zeer geschikt om
te gebruiken bij zenuwbanen.
Myeline is niet sterk omdat de cellen een lage onderlinge aantrekkingskracht
hebben (alle vetachtige stoffen zijn niet sterk). Daarom is het ook zo
flexibel. Vergelijk dat met botweefsel waarvan de cellen zo'n hoge onderlinge
aantrekkingskracht hebben dat het niet meer flexibel is. Maar myeline
is niet sterk en moet daarom constant worden aangemaakt. Iemand vergeleek
het zenuwstelsel eens met een vergiet. Het moet dus ook voortdurend worden
afgebroken...
Met geleiding van electriciteit is het net als met zwangerschap: een beetje
bestaat niet. Vooral met de zwakke stroompjes waarbij het in het zenuwstelsel
om gaat, is de kleinste afleiding al voldoende om de goede geleiding te
verhinderen. Bloed geleidt ook electriciteit (het bevat immers water en
zouten). Dat betekent dat er geen bloedbanen in de zenuwen zelf kunnen
lopen. Het zou kortsluiting veroorzaken en daarmee de werking van de zenuwen
belemmeren. Veel activiteit zal er in de zenuwen dus niet zijn (voor alle
processen is immers bloed nodig).
Wat is het geleidende materiaal van zenuwen? Het is niet metaal. Het zijn
geen neuronen, die vind je alleen op de uiteinden en koppelingen van de
zenuwen in de hersenen. Het is gewoon water. Nou ja, beter gezegd water
met zouten daarin opgelost want zuiver water geleidt geen electriciteit.
Het zijn de vrije electronen in de buitenste schil van de zoutatomen die
water geleidend maken. Je moet er niet aan denken wat er zou gebeuren
als het zenuwstelsel uitdroogt: de zenuwen zouden hun geleidende eigenschap
verliezen.
Omdat myeline niet sterk is, moet het bij elkaar gehouden worden. Iedereen
weet dat een gewone worst een heleboel vlees is wat bij elkaar gehouden
wordt door een dun velletje. Je kunt dus met heel weinig heel veel bij
elkaar houden. Dat zou ook kunnen gelden voor myeline. Die dunne wand
lijkt mij heel kwetsbaar. Het zou in ieder geval verklaren waarom er op
sommige momenten zoveel myeline wordt afgebroken: als de wand gaat lekken
komt er een boel myeline vrij die vervolgens ook weer moet worden afgebroken.
Omdat water zo'n grote rol speelt bij de prikkelgeleiding in het zenuwstelsel,
zou ik graag willen weten of mijn zenuwstelsel uitdroogt. Dit kun je niet
meten met een MRI-scanner want daarmee kun je alleen electrische stroompjes
waarnemen. Je zou het kunnen doen met radargolven want die kunnen water
waarnemen (denk aan de regenradar van de weersverwachting). |