- Under Wonder - Dogma I: "Het dogma van de vleugel"
De vorm van een vleugel (de vleugel van een vliegtuig o.i.d.) zorgt ervoor dat het vliegtuig kan vliegen als de vleugel door de lucht gaat. De algemeen geaccepteerde verklaring van dit fenomeen is dat de lucht die bovenlangs gaat meer wordt uitgetrokken dan de lucht die onderlangs gaat en daardoor ijler/dunner wordt en dus een lagere druk krijgt. Dus krijg je een opwaartse kracht.
Dat deze uitleg niet klopt kun je eenvoudig beredeneren omdat de luchtlaag die bovenlangs gaat meer zal worden ingedrukt dan de luchtlaag die onder de vleugel langs gaat. De lucht die bovenlangs gaat zal daardoor dus juist een hogere druk krijgen. Dit zorgt voor een tegenwerkende kracht!
De goede verklaring, dacht ik, van dit fenomeen is dat de luchtstroom die bovenlangs gaat deels naar beneden gericht wordt en dus een component heeft die naar beneden gericht is.
Tot
ik op de site van NASA
kwam en daarop las dat de werkelijke verklaring was dat wanneer je een
luchtstroom van richting weet te veranderen, je grip krijgt op de lucht.
In de natuur zie je dan ook dat vogels een holle vleugel hebben, dat wil zeggen dat ze een vleugel hebben die aan de onderkant hol is. Op die manier zijn er twee luchtstromen die krachten opleveren.
Er
circuleert ook een versie van dit dogma waarin het natuurkundige verschijnsel
wordt aangehaald dat wanneer twee luchtstromen langs elkaar stromen en
één van die luchtstromen een hogere snelheid heeft, dat
dan de luchtlaag met de hoogste snelheid altijd de laagste druk heeft.
Dit komt volgens mij uit de meteologie en is niet van toepassing op dit
verschijnsel. De lucht die boven de vleugel langs gaat heeft inderdaad
een hogere snelheid maar heeft geen rechtstreeks contact met de lucht
die onderlangs de vleugel gaat.
